Trądzik różowaty (acne rosacea) jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry twarzy. Pojawia się najczęściej między 25. a 60. rokiem życia. Trądzik różowaty zwykle obejmuje pierwotnie środkową część twarzy – na skórze pojawiają się rumień (czerwone plamy) i teleangiektazje (czyli poszerzone naczynia krwionośne, zwane też „pajączkami”), a następnie grudki i krosty. Trądzik różowaty występuje u 2% populacji, najczęściej u osób w wieku 25-35 i 45-60 lat. Główną jego cechą jest pojawianie się zaczerwienienia twarzy, które może mieć związek ze zmianami temperatur, spożywanymi potrawami (gorące napoje, alkohol, przyprawy, zdenerwowaniem, stresem. Trądzik różowaty obejmuje najczęściej środkową część twarzy – czoło, nos, policzki i brodę. W przypadku zaawansowanej postaci choroby dochodzi do przerostu gruczołów łojowych, zwłóknień, obrzęków limfatycznych.
Leczenie trądziku różowatego powinno jest w każdym przypadku zindywidualizowane i optymalnie dostosowane do występującego podtypu klinicznego, nasilenia zmian skórnych oraz czynników współistniejących.
Ma to związek ze zwiększoną produkcją łoju. Charakterystyczne jest łatwe czerwienienie się, które pojawia się pod wpływem emocji, wiatru czy zmian temperatury. Przyczyną są zaburzenia w funkcjonowaniu drobnych naczyń – nieprawidłowe kurczenie się i rozszerzanie (zaburzenia naczynioruchowe).
Najbardziej zaawansowaną i zarazem końcową postacią choroby może być rhinophyma. Zdarza się bardzo rzadko i dotyka prawie wyłącznie mężczyzn. Polega na powstaniu zmian guzowatych w obrębie nosa, wynikających z przerostu jego tkanek (gruczołów łojowych, naczyń).Niesłusznie rhinophyma bardzo często kojarzona jest z alkoholizmem („nos alkoholika”). Taka ocena jest bardzo krzywdząca dla cierpiących z tego powodu osób, ponieważ występowanie guzowatości nosa nie ma zbyt wiele wspólnego ze spożywaniem alkoholu.
Trądzik różowaty - przyczyny
Przyczyny powstania trądziku różowatego nie są do końca poznane. Czynniki przyczyniające się do powstania trądziku różowatego to:
- nieprawidłowości dotyczące funkcjonowania układu odpornościowego
- mikroorganizmy, takie jak nużeniec (Demodex folliculorum) albo bakteria Helicobacter pylori
- nadreaktywność naczyń krwionośnych
- promieniowanie ultrafioletowe
- czynniki genetyczne
Trądzik różowaty - objawy
W przypadku trądziku różowatego występują różne objawy i mają różne nasilenie u poszczególnych pacjentów. Zwykle choroba przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Wyróżnia się dwie główne postaci trądziku różowatego. Charakterystyczny dla pierwszej postaci jest rumień występujący w środkowej części twarzy (głównie na nosie i przylegających do nosa częściach policzków). Natomiast w drugiej postaci, zwanej także postacią przerostową (guzkową), główny objaw to przerost tkanki widoczny jako nieregularne pogrubienie skóry. Najczęstszym objawem jest przerost dotyczący nosa – na nosie pojawiają się zgrubienia. Rzadziej zajęte miejsca obejmują podbródek, czoło i policzki. Typowe cechy towarzyszące obejmują znaczny przerost gruczołów łojowych i tłustą skórę.
Główne objawy trądziku różowatego:
- grudki i krosty występujące głównie centralnej części twarzy
- rumień, czyli zaczerwienienie skóry, zwłaszcza w środkowej części twarzy. Na początku rumień pojawia się epizodycznie, a potem na stałe.
- telangiektazje, czyli widoczne, powiększone, skórne naczynia krwionośne („pajączki”). Telangiektazje są zlokalizowane głównie w środkowej części twarzy, zwłaszcza na policzkach.
- objawy dotyczące oczu, które mogą następować po zajęciu skóry, poprzedzać je lub występować jednocześnie z zajęciem skóry. Należą do nich teleangiektazje brzegów powiek, zaczerwienienie i podrażnienie oczu. Objawy towarzyszące obejmują łzawienie, zaczerwienienie, uczucie ciała obcego, pieczenie, swędzenie, światłowstręt i niewyraźne widzenie. Ponadto może się pojawić obrzęk i rumień powiek.
Ponadto mogą występować:
- pieczenie skóry w dotkniętych obszarach, które jest powszechne w trądziku różowatym. Produkty do pielęgnacji skóry mogą dodatkowo podrażniać skórę i nasilać objawy.
- obrzęk – obrzęk twarzy może wystąpić podczas epizodu zaczerwienienia lub po nim i może się utrzymywać nawet przez kilka dni
- suchość skóry, często z szorstkością i łuszczeniem
