Pokrzywka to choroba, w przebiegu której na skórze, pod wpływem zadziałania jakiegoś czynnika, tworzą się wypukłe blade bąble otoczone zaczerwienieniem. Bąble te przypominają zmiany, które powstają pod wpływem kontaktu skóry z pokrzywą – stąd nazwa.
Pokrzywka powoduje silny świąd lub pieczenie skóry, jest niebolesna i zazwyczaj bąble pokrzywkowe zanikają samoistnie w ciągu kilku godzin, stopniowo zlewając się ze sobą i blednąc bez pozostawienia śladu.
Pokrzywkę trwającą do 6 tygodni określamy jako ostrą, a trwającą dłużej przewlekłą. Pokrzywka ostra jest najczęściej wywołana alergią lub lekami. Z kolei w pokrzywce przewlekłej aż w 80—95% przypadków nie udaje się odnaleźć czynnika odpowiedzialnego za jej występowanie (wbrew temu co sądzą pacjenci, rzadko wywołuje ją alergia). Pokrzywka może mieć charakter alergiczny (np. uczulenie na alergeny kota) lub niealergiczny (w razie reakcji na niektóre leki). Tak zwane pokrzywki fizykalne wywołują czynniki fizyczne, takie jak zimno, ucisk czy światło słoneczne.
Pokrzywki mogą się pojawić także u chorych z zakażeniami (np. wirusowymi zakażeniami wątroby), nowotworami, chorobami autoimmunologicznymi i innymi schorzeniami.
U około połowy chorych pokrzywce może towarzyszyć tzw. obrzęk naczynioruchowy. Obrzęk ten dotyczy tkanek podskórnych, np. ust, powiek, rąk, stóp, niekiedy genitaliów. Często u chorych na pokrzywkę obserwuje się tzw. dermatografizm – czerwone przebarwienie skóry w wyniku jej zarysowania.
W trakcie konsultacji lekarskiej, na podstawie wywiadu i przebiegu zmian, zostanie podjęta próba ustalenia przyczyn pokrzywki, zalecone zostaną ewentualne dodatkowe badania, odpowiednia dieta (jeśli będzie wskazana) oraz leczenie.