Brodawki łojotokowe to łagodna zmiana skórna, która występuje u ponad 90% osób w wieku powyżej 60 roku życia. Brodawki łojotokowe mogą pojawić się w dowolnym miejscu na ciele, chociaż zwykle lokalizują się na tułowiu, kończynach górnych, na twarzy (także na powiekach) oraz na owłosionej skórze głowy.
Brodawki łojotokowe nie powodują dolegliwości bólowych, świądu czy pieczenia. Mogą jednak stanowić poważny problem estetyczny, szczególnie gdy są umiejscowione na twarzy i powiekach.
Brodawki łojotokowe mają zróżnicowany wygląd:
- płaska lub wypukła grudka, która jest dobrze odgraniczona od zdrowej skóry sprawiając wrażenie przyklejonej do powierzchni skóry,
średnica od 1 mm do kilku centymetrów,
kolor żółty, szary, jasnobrązowy, ciemnobrązowy, czarny lub wielobarwny,
powierzchnia gładka, woskowata lub brodawkowata,
występują pojedynczo lub grupami w określonych miejscach na ciele np. na skórze głowy, pod biustem, wzdłuż kręgosłupa, w pachwinie.
Istnieją różne metody eliminowania brodawek łojotokowych oraz innych znamion niezłośliwych.
Wśród nich najczęściej stosowane są:
Zabiegi laserowe – przede wszystkim chirurgiczna ablacja brodawki. Podczas zabiegu wykorzystywana jest wiązka lasera, która prowadzi do powstawania zamierzonych uszkodzeń tkanek w obrębie zmiany skórnej. Po wygojeniu brodawka odpada, a w jej miejscu pozostaje niewielka, często nawet niedostrzegalna blizna.
Krioterapia – czyli wymrażanie zmiany, które jest wykonywane najczęściej przy użyciu ciekłego azotu. Zastosowanie tej metody przynosi podobne efekty, co terapia laserowa – brodawka obumiera i odpada. Po zabiegu może pozostać niewielka blizna.
Elektrokoagulacja – to zabieg wykorzystujący prąd zmienny. Pod jego wpływem następuje koagulacja białek w obrębie brodawki. Zmiana obumiera i odpada, a w jej miejscu najczęściej pozostaje niewielka blizna.
Chirurgiczne wycięcie zmiany – to metoda stosowana najczęściej do dużych lub mnogich znamion, a także wówczas, gdy zachodzi konieczność przesłania tkanek do badań histopatologicznych. Zmiana wycinana jest z niewielkim marginesem zdrowej skóry, a po zabiegu pozostaje blizna.
Każda z powyższych metod jest lub może być wykonana w znieczuleniu.
Najbardziej inwazyjną metodą jest zabieg chirurgiczny, dlatego też wykonuje się go tylko wówczas, gdy jest to konieczne. Pozostałe procedury są umiarkowanie inwazyjne i nie wymagają rekonwalescencji.
